Kwalifikacje:
- Absolwentka Szkoły Psychoterapii Psychodynamicznej Krakowskiego Centrum Psychodynamicznego rekomendowanej przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne; Absolwentka Studium Socjoterapii i Treningu Interpersonalnego Krakowskiego Centrum Psychodynamicznego;
- Specjalista Terapii Uzależnień, certyfikat Krajowego Biura Przeciwdziałania Narkomanii; absolwenta Instytutu Psychologii Zdrowia w Warszawie; Staż odbyty w Stacjonarnym Ośrodku Terapii Uzależnień w Toruniu; szkolenie w zakresie leczenia zespołu uzależnienia od tytoniu Centrum Onkologii ? Instytut M. Skłodowskiej ? Curie w Warszawie;
- Absolwentka podyplomowych studiów pomocy psychologicznej Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz podyplomowych studiów pedagogiki Uniwersytetu Szczecińskiego; Absolwentka nauk społecznych, specjalność filozofia Uniwersytetu Szczecińskiego;
Doświadczenie:
- Doświadczenie w psychoterapii indywidualnej, prowadzonej w konwencji psychoterapii psychodynamicznej z osobami dorosłymi, młodymi dorosłymi
i adolescentami cierpiącymi m.in. na depresję, nerwicę, zaburzenia lękowe, zaburzenia osobowości; - Terapia uzależnień dla młodzieży i osób dorosłych uzależnionych od substancji psychoaktywnych, w tym tytoniu i dopalaczy oraz osób uzależnionych czynnościowo np. od komputera i Internetu, zakupów, adrenaliny, seksu.
- Doświadczenie w pracy z młodzieżą podejmującą ryzykowne zachowania związane
z używaniem substancji psychoaktywnych lub inne ryzykowne zachowania związane m.in. z seksem, przemocą, adrenaliną, na poziomie problemowym. - Doświadczenie w prowadzeniu warsztatów psychoedukacyjnych i kształtujących umiejętności społeczne;
- Udział w warsztatach, seminariach i konferencjach zorientowanych psychoanalitycznie i psychodynamicznie;
- Praca pod superwizją superwizorów rekomendowanych przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne, Psychiatryczne, Psychoanalityczne i Psychodynamiczne;
Jestem psychoterapeutą praktykującym od 2006 roku i za najbardziej przydatne w pracy uważam kształcenie odnoszące się do psychoanalitycznego sposobu rozumienia zaburzeń i cierpienia pacjentów .. to nie oznacza, że pomoc jakiej staram się udzielić polega na niekończącym się wracaniu do wczesnego dzieciństwa, bez związku z problemami i napięciami jakie pacjenci przeżywają tu i teraz.. i że psychoterapia przynosi ulgę dopiero po wielu latach kosztownego leczenia. W kontakcie z pacjentem staram się podążać za jego tempem, możliwościami wglądu, a także rodzajem zmiany jakiej oczekuje. Celem terapii może być między innymi obniżenie napięcia emocjonalnego, radzenie sobie z utratami, uzależnieniami, obniżenie lęku, poprawa nastroju lub jego równoważenie, poprawa relacji partnerskich, rodzinnych, społecznych lub umożliwianie wchodzenia w relacje zależnościowe i wytrzymywanie w nich. Często pacjenci dopiero w czasie procesu terapeutycznego dochodzą to tego, na czym właściwie polegają trudności, z którymi często samotnie się borykają, z czego wynika nieprzemijające lub nawracające cierpienie, z którym sobie nie radzą.. albo radzą w sposób destrukcyjny i w związku z tym jakiej zmiany najbardziej potrzebują.
Najważniejsze jednak jest to, że zaczynają wierzyć, że zmiana jest możliwa.. i że mogą jej dokonać.